Jumping Fences 2023-2024 🗣️
2023 - 2024

Jumping Fences is a platform for collective exhibition-making and cross-disciplinary artistic development, involving a horizontal collaboration between artists, designers and curators. By connecting designers and artists in an extensive and collaborative residency program, Jumping Fences invites them to deconstruct the boundaries between their disciplines. The project presents a fluid exhibition at Het Paviljoen in Ghent from February until June 2024, where all artists show their work in an overlapping sequence.

In addition to the residency at Het Paviljoen, an appendix is presented at Vleeshal (Middelburg) as a group exhibition. This appendix shows works that have been exhibited at Het Paviljoen or that are still in progress.

Introductory exhibition by Poala Siri Renard

Residents: Jan Vandeplancke, Céleste Buyle and Quinten Vermeulen, High Quality Information (Lore Janssens and Haron Barashed), Yawen Fu, Sjoerd Beijers and Seppe-Hazel Laeremans

🗣️ Curated by Sina Eden, Paula Swinnen, Manon Laverdure, Lisa Verhaeghe, Karel Op ’t Eynde, Justine McKenna, Ismini Kyritsis, Hugo Roger and Camille Van Meenen 🗣️
To undiscovered lands 🪱
2022-2023

To Undiscovered Lands is a group project aiming to gather people from different backgrounds to reflect, understand and create new ways of considering the intangible lines which divide us. (You can also find us here)

 

The project will host local and international artists.We will take you on a journey ‘To Undiscovered Lands’ in multiple forms. We will host an outside exhibition and multiple events: a screening night at KASK Cinema, a dinner with Sofia Tsyhanok, a workshop by Gemma Hansson Carbone, an special expo by Beljita Gurung and Charlotte Rood, and performances during the opening and the finnisage. Besides this, we will exhibit a publication of a special journal combining theory contributions. 

We, Yanna Kok, Léa Mainguy, and Shino Matsuura, the current residents of Het Paviljoen are happy to announce our upcoming exhibition: To Undiscovered Lands. The group exhibition will showcase works of Bárbara Sánchez Barroso, Alexis Bouillon, Celeste Buyle, Gemma Hansson Carbone, Hsin-Yu Chen, Suzanne Cleerdin, María José Crespo, Vincent Entekhabi, Juro Kim Feliz, Kai Fukumoto, Sam De Graeve, Weronika Guenther, Reyndert Guiljam, Beljita Gurung, Jennifer Izere, Yanna Kok, Gwendelyn Korevaar, Breton Lalama, Jacob Lambrecht, Louis Locus, Léa Mainguy, Enrico Marcon, Shino Matsuura, Kyra Nijskens, Charlotte Rood, Kristina Tchikin,, Sofia Tsyhanok, Jaxon Waterhouse and Mao Wu.

The opening will take place the 4th of May, 2023. The end of the exhibition will be on the 1st of June, 2023. Different events will take place in the course of the month of May. You can come to our embassy (glass building) during each event to retrieve your passport (booklet of exhibition).

 

Duration of the whole project: 04/05 – 01/06 2023

 

🪱 Curated by Yanna Kok, Léa Mainguy, Shino Mastuura, 🪱

Opening group show + Performances 4th of May, 2023

Opening group show + Performances 

4th of May, 2023

18:00 – 21:00

Free access – No registration

Gathering different sensitivities and expressions forms around the notion of edges, the exhibition encompasses a  broad approach to how borders are affecting us, whether it is physical or psychic. Through a variety of installations: these include different mediums such as textile, wood, glass, sound or organic materials our different artists are developing their own vocabulary to unfold us the effects of those unseen lines. They poetically propose to us their vision of the topic shaped by their own experience of what creates a gap between the notion of “self” and “other”. 

  • Blue house, Celeste Buyle
  • A legal limit , María José Crespo
  • Declaration of traversal, Jaxon Waterhouse and Chantelle Mitchell
  • Molotov Cocktail, Shino Matsuura
  • Open Call, Shino Matsuura
  • Becoming Butterfly, Kyra Nijskens
  • Kinalugarán , Juro Kim Feliz (Featuring Ramon Alfonso Soberano, Marie-Luise Calvero, and Riley Palanca. Additional recordings by Jayson Palolan (“Idaw”, “Dayaw”)
  • Les ondes n’ont pas de frontières mais les humains oui, Léa Mainguy
  • Attempt to dig to the other side, Jacob Lambrecht
  • Here and There, Louis Locus
  • (Untitled) “All beautiful worlds are written in a foreign language,” Sam De Greave
  • Underground Kiss, Enrico Marcon
  • Tomorrow we reunite, Kristina Tchikin

During the opening, we will enjoy two performances. Firstly we welcome Mao Wu and his piece called ‘Diary’

  • Diary, Mao Wu

“This work talks about the border of private memory. From the first diary I had written several years ago, I made a performance. I read my diary aloud while having a black liquid in my mouth. My reading produced sounds but, with a mouthful of liquid that I then swallowed or spat out, the words that came out were incomprehensible. When the performance was over, I could speak normally again. Just like writing a diary, I was talking to myself, slowly digesting these personal experiences  and I don’t need to say them afterward.”

Following, our next artist is Mandy Pixel, performing her piece ‘Skyspotting’

  • Skyspotting,Mandy Pixel 

Mandy Pixel, a Brussels based dj & sound artist, will take us to a place where dreams & nightmares collide through a short audio work inspired by and consisting of traces of sounds found at the aeroplane spotters platform in Zaventem.

 

Opening group show + Performances

 4th of May, 2023

Celeste Buyle, María José Crespo, Jaxon Waterhouse and Chantelle Mitchell, Shino Matsuura, Léa Mainguy, Kyra Nijskens, Mandy Pixel, Mao Wu, Juro Kim Feliz, JAcob Lambrecht, Louis Locus, Sam De Greave, Kristina Tchikin


Shared meal at Het Paviljoen 11th of May, 2023

Shared meal at Het Paviljoen

11th of May, 2023

18:00 – 21:00

Pay what you can – Reservation 

Come by To Undiscovered Lands’ to share a meal prepared by our invited artist Sofia Tsyhanok and the current residents of Het Paviljoen. The artist will create a korovai, which is a typical ancient bread used for weddings that comes from the pagan belief in the magical properties of grain. It’s decorated with symbolic flags and figurines, such as suns, moons, birds, animals and pine cones. We welcome you to a fully vegan meal to enjoy in our company!

Sofia Tsyhanok is a holistic nutritionist and multidisciplinary artist based in Barcelona with Ukrainian roots. Right now she is working in Utrecht as a vegan chef for BAK collective.

Her culinary project “Don’t Panik Its Veganik” aims to unite food and aesthetics and it’s an open and constant review and investigation of various aesthetics, methods and materials of creation.

  • EPHEMERAL KOROVAI – “КОРОВАЙ, Sofia Tsyhanok

Shared meal at Het Paviljoen

11th of May, 2023

Sofia Tsyhanok


‘Shifting Dichotomies’ Night Screening at KASKcinema

‘Shifting Dichotomies’ Night Screening at KASKcinema

22nd of May, 2023

19:00 – 21:00 

2-3-4€ – No registration

Het Paviljoen current residents are inviting seven film and video artists to present ‘Shifting Dichotomies’ – a series of short films and a documentary from national and international artists addressing representations of gender, race and community connected to the notion of borders.

  • Beigu Islet, Hsin-Yu Chen
  •  Le Paradis / Paradise,  2017, Bárbara Sánchez Barroso 
  • Backtrack 01, Weronika Guenther
  • GÉZA, Reyndert Guiljam
  • On my way! , Jennifer Izere
  • Prison 1, Gwendelyn Korevaar
  • when i was a boy, i wasn’t , Breton Lalama

 

‘Shifting Dichotomies’ Night Screening at KASKcinema

22nd of May, 2023 19:00 – 21:00  2-3-4€ – No registration

Hsin-Yu Chen, Bárbara Sánchez Barroso, Weronika Guenther, Reyndert Guiljam, Jennifer Izere, Gwendelyn Korevaar, Breton Lalama


Beljita Gurung x Charlotte Rood Project reveal at Het Paviljoen

Beljita Gurung x Charlotte Rood Project reveal at Het Paviljoen

May 25th 2023

18:00 – 21:00
Free Access – No registration fee

Our residents in our residency project, Belijta Gurung and Charlotte Rood will collaborate on a project culminating in its presentation on May 25th. Join us in uncovering their work! 

Beljita Gurung x Charlotte Rood Project reveal at Het Paviljoen

May 25th 2023 18:00 - 21:00 Free Access – No registration fee

Belijta Gurung and Charlotte Rood


Finissage 1st of June, 2023

Finissage 1st of June, 2023

18:00 – 21:00
Free Access – Registration needed for the workshop

We will be joined by Alexis Bouillon, who will present a live spatialized audio experience in which he pieces together fragments from lands that he has visited. It will be an ‘experiment between archive, installation, soundscape, dj-ing and story-telling.’

  • Maison de pierre, Alexis Bouillon

Artists Sophie Bertram and Beljita Gurung will perform their piece ‘Contrails’. 

  • Contrails, Sophie Bertram and Beljita Gurung

Lastly, we will host Gemma Hansson Carbone’s work ‘Die like a country’ – an immersive tour through Gent exploring its history and how it has been shaped by its borders.

  • Die Like a country, Gemma Hansson 

 

Finissage + performances 18:00 - 21:00 Free Access – No registration fee

01.06.2023

Alexis Bouillon, Gemma Hanson Carbonne, Belijta Gurung and Sophie Bertram

Poetics of hospitality 🗝
2021 - 2022

From October 2021 to June 2022
Poetics of hospitality* is an artistic and curatorial reflection conceived as a series in three chapters addressing the notion of hospitality and the unspoken rules that underlie this universally-shared custom. The word hospitality in and of itself – derived from the Latin word hospes, which means both ‘host’- the one who receives – and ‘guest’ – the one who is received – invokes the complexity of the host-hosted relationship. 
Departing from the form of the pavilion, a transitional structure which challenges the concepts of property, territoriality and borders, Poetics of hospitality invites artists to question their link to this space as potential guests or hosts.

🗝 Curated by Marion Adrian & Sungyoon Ahn 🗝

Chapter III "Common Ground" · A performance evening · June 9, 2022

6.30 – 10 PM
Free access – No registration

 

Bringing together a group of individual and collective performers, Common Ground, the third and final chapter of this trilogy, presents an evening programme that focuses specifically on the practice of ‘performance’ as a privileged means of embodying these two figures, host and guest. Through their rituals and dramaturgies, the performative bodies invent fluid ways of inhabiting each role, and in so doing, gradually blur the boundaries that separate them from one another. 

The movements, stories and sounds that permeate the Pavilion and its environment turn it into an uncertain terrain of collective creation, in which temporary links based on reciprocity are established between the performers, the works and the audience. 

Common Ground reveals discreet, often invisible structures which stimulate symbiotic behaviours, by reactivating simple but essential gestures: sitting next to, caressing, whispering, caring, cleaning, healing and feeding.

 

PROGRAMME

6.30 pm – Pierre-Yves Delannoy, A Picnic Under Cover (±55 mn) – EN 

Before entering the garden of queens, you should know that it all started with a plate. In the wild forest, we will be like shells landing on the beach. After boiling together, we will absorb, hearing their roots. A Picnic Under Cover is a ritual where it is not just humans who tell stories, where things are lost and can be rediscovered. Against the backdrop of a never-begun travelogue we will share something to eat and to drink. 

Pierre-Yves Delannoy (b.1995, FR) is a performer and gleaner who lives and works between Ghent and Munich. Through his practice, he develops a multidisciplinary associative approach based on intimate uprisings. This results in an accumulation of poetic archives that document an alternative narrative process. In 2022, he exhibited in Lassitude, Goethe-Institut (Paris, FR), Guangzhou Contemporary Art Fair (CN). In 2021, he participated in the exhibition Got something to say about Europe ! at Kunstarkaden (Munich, DE), and performed at Body without organs, at Sugar Mountain (Munich, DE). Pierre-Yves Delannoy is currently studying Media Art and Performance in Munich (Akademie der Bildenden Künste München, DE) and Ghent (KASK & Conservatorium / School of Arts Gent, BE). In 2019, he obtained a MA in Architecture (École Nationale Supérieure d’Architecture de Versailles, FR).

 

7.45 pm – Mary Szydłowska, The soap didn’t give me the foam I wished for (±40 mn) 

Cleaning gestures are one of the gestures of care. By touching outside layers of the world, the gestures move the world on its micro-material levels, continuously proposing new (dis)orders. In this performance, Mary Szydłowska approaches her research on cleaning and maintenance practices as a collage – emerging from her diptych of solo works SOAK and LEAKS. Looking at soaking, leaking, foaming, she traces how working bodies are made invisible, asking once again: what does cleaning do? 

Mary Szydłowska (b.1993, PL) is a Brussels-based choreographer and performer. Her work feeds on the notions of the peripheral, withdrawn and invisible, followed within architectural spaces and institutional environments. She works with objects, fabrics and hand gestures as a means for creating attention limbos. Her work expands towards sculpture and installations, in which she performs. In 2020 and 2021 she made a diptych of solos, SOAK and LEAKS, as a part of her research on cleaning and maintenance practices. The diptych traced the transformation of cleaning as one of the gestures of care, towards its recent exposure in public and private spaces within the regimes of sanitisation. In September, LEAKS will be part of the Generation Brussels group exhibition during Brussels Gallery Weekend. In 2022, SOAK premiered in Beursschouwburg (Brussels, BE). In 2021, Mary Szydłowska graduated from MA STUDIOS programme at P.A.R.T.S. (Brussels, BE). 

 

8.50 pm – Alice Giuliani & Camilla Strandhagen, And everything is as porous as bodily crack (±25 min) – EN. In collaboration with the artists Louise Dupont and Salomé Singh for the costumes and the scenography. The sculpture Souche, 2021 by Salomé Singh is also part of the performance. Music by Acte Bonté.

Alice Giuliani and Camilla Strandhagen met two years ago in Brussels. Their work resides in the field of dance and performance where they together try to render interior landscapes visible. And everything is as porous as a bodily crack is their first collaboration, where they invite the audience to cross between the private and public spheres. Through the intimate actions of poetry reading, quiet humming and shared tears, the performance attempts to address the invisible labour around sickness and care and to question the shapes and gestures they may take.  

Alice Giuliani (b.1994, IT) is an artist active in the field of performing arts based in Brussels. She identifies as a person with chronic illness, a spoonie. In the past years she collaborated as a performer for various productions in Europe mainly focused on vibrant and emotional body languages, singing and inclusive practices. She is interested in the body as a place of vulnerability, identity and fantasy. As a choreographer she is working on the solo performance A foggy day, a room poured over me, developed in ISAC (Institut Supérieur des Arts et des Chorégraphies (Brussels, BE), and supported by the wpZimmer residency (Antwerp, BE) in 2023.  

Camilla Strandhagen (b.1992, NO) is a dancer and performance maker currently based in Brussels. She is curious about the relationship between mental and physical states and struggles, and uses imagination, dreaming and physical practices to shed light on these murky corners. She finds it crucial to address vulnerability and allow its presence in the making of the work, as well as in the work itself. Camilla is part of the collective “Eros” which made HAVEN in 2020 and will premier GOTTEM in 2023. Together with Parvin Saljoughi they will be artists in residence at PACT Zollverein (Essen, DE) in 2022.  

Alice Giuliani and Camilla Strandhagen will both graduate with a MA from ISAC – Institut Supérieur des Arts et des Chorégraphies at the Académie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles – next year. 

 

9.20 pm – Barbara Boon, Make Place! Make Place! Make Place! (±20 min) – EN . With the participation of the performer Suzanne Cleerdin.

In life you move from place to place, trying not to bump into the boundaries of each space. But those boundaries sometimes overlap or are not always clearly defined. Like an uninvited guest, the performers disrupt each other’s space and have to make room for the other. That which you thought you owned changes its function. The space is no longer yours and suddenly you become a guest in your own space. This game takes place in a transparent space, the audience all around watches it happen. 

Barbara Boon is a multidisciplinary collective based in Ghent and composed of four members, all currently studying at KASK & Conservatorium / School of Arts Gent: Kiara Govaert (b.1999), BE, Luka Mariën (b.2000, BE), Quinten Tessenaere (b.2000, BE) (Performance department), and Henri Cuelenaere (b.1999, BE) (Painting department). Founded this year, the collective combines their multiple interests into performances: from music to painting, as well as literature, improvisation or theatre. The convergence of these different registers generates a bizarre world with zany stories and strange twists, an eternal subject of exploration for the collective. In 2022, Barbara Boon performed for Mayday Mayday Festival at Campo (Ghent, BE). 

Chapter III "Common Ground" - A performance evening

9.06.2022

Barbara Boon (Henri Cuelenaere, Kiara Govaert, Luka Mariën, Quinten Tessenaere), Pierre-Yves Delannoy, Alice Giuliani & Camilla Strandhagen, Mary Szydłowska


Chapter II "The Waiting Room" · A group exhibition with Emma Cogné, Eline Harmse & Sina Hensel · March 18 to May 15, 2022

This second chapter takes a look at the expectations, doubts and hopes that guests and hosts may hold towards each other. Observing this suspended moment, right before the door opens, where until the encounter happens, the other is still for a few more seconds a mental projection, a glimpse of an unknown territory.

The group exhibition The Waiting Room brings together artists Emma Cogné, Eline Harmse and Sina Hensel. It draws on the historical context of the space, which was originally conceived as a waiting room for pregnant women at a time when the KASK Conservatorium & School of Art Gent was a city hospital. Its function was to separate these women from other patients to protect them from any kind of infection.

Through their individual interventions, the three artists summon the former figure of these awaiting bodies. They each initiate, in a very personal way, a process of rediscovery and reaffirmation of the space. In a continuous back-and-forth between inside and outside, their installations and sculptures unfold, meet, warm up or dress the space and momentarily conjure up ideal or idealized conditions of waiting.

* Poetics of hospitality – The title is inspired by the expression ‘poetic hospitality’ used by the philosopher Jacques Derrida during a lecture that is transcribed in Of Hospitality, Jacques Derrida and Anne Dufourmantelle, Stanford, CA: Stanford University Press, 2000.

 

Emma Cogné (b.1993, FR)
Underbelly, 2022
Frost protection fabric, plastic seed bags and ropes.

Textile designer Emma Cogné often chooses her materials based on their physical properties and their ability to resist their environment, before diverting them from their initial functions. With Underbelly, she creates a drapery that unfolds around the pavilion like a protective second skin, concealing to better reveal what lies inside. Custom-sewn by hand from a fabric used in agriculture to protect seedlings from the cold and plastic bags of seeds collected around the farm where she lives, this spontaneous assemblage evokes the shape of heavy curtains once found in the confined atmosphere of a boudoir (a small room in a dwelling in which the mistress of the house could retreat, or receive her guests). By introducing this element, Cogné not only transforms the pavilion into a fertile space to be protected, but also makes it hospitable by creating the conditions for possible intimacy. 

 

Sina Hensel (b. 1986, DE)
Devices to recoat faded skins, 2021
Fired clay with imprints of UV-processed leaves, dried salmon skin and flesh, feathers of Scarlet Ibis (Guará) and orange peel, heating cables, plaster, fabric cables and Phycocyanin pigment.

Devices to recoat faded skins is part of a larger research Sina Hensel is conducting on pigments and their transformations at the RWTH Aachen University, FHNW Academy of Art and Design Basel/CH, Academy of Arts Linz/AUS and KASK & Conservatorium/School of Arts Ghent/BE. This installation consists of ceramic heaters that hold the imprints of different membranes, vegetable or animal such as salmon or orange skins, known for their ability to hold/store pigments. In her studio, Hensel also uses these heaters to dry and fix the color of pieces of fabric that she dyes with adaptive pigments from microalgae and cyanobacteria. Traces of these same pigments, applied in thin layers, are found on some of the pavilion’s floor tiles. 

Both sculptures with organic forms and functional devices, her pieces modify the temperature of the pavilion, even making this heat visible through the effect of condensation. With this discrete action, Hensel emphasizes the very materiality of this heat: hospitable, healing and protective; which, like color, cannot be fully contained and circulates through bodies, textures, spaces and materials. 

 

Eline Harmse (b.1993, NL)
Assembly Drawing, 2022
Steel slats, ceramic, and magnets.

Eline Harmse is interested in creating situations and environments that call for physical involvement. Either through scale, form, or accessibility, her sculptures immediately activate one’s body awareness. Based on a loosely drawn structure, Assembly Drawing is made of metal strips and ceramic pieces attached by magnets that copy and infiltrate their surroundings. This composition manifests the reciprocal force of two entities that compress, pull or twist each other. It does not aim to generate a center, but rather invites the viewer to approach it from different perspectives, exploring the relationship between the ‘visitor’ and the ‘visited’.

Chapter II "The Waiting Room"

18.03.22 to 24.04.22 (extended until 15.05.22)

Emma Cogné, Eline Harmse & Sina Hensel


Siemen Van Gaubergen "It's a wonderfull place, isn’t it? (A tour around the pavilion)" - February 11 to March 6, 2022

Poetics of hospitality is pleased to host a new exhibition suggested by the artist Siemen Van Gaubergen (b.1991, lives and works between Brussels and Leuven), which will be on display at Het Paviljoen for one month. This exhibition was born out of an open call to make this stimulating and experimental space available to artists based in Belgium.

The same clouds hover over a pond in the middle of the pavilion, with light escaping through thin sheets of mirror. The installation by Siemen Van Gaubergen turns the pavilion into a terrarium where a miniature landscape emerges. The work consists of a pond, three periaktos and a light source, accompanied by a text written by Gerlinde Van Puymbroeck.

It's a wonderfull place, isn’t it? (A tour around the pavilion)

11.02.22 to 6.03.22

Siemen Van Gaubergen


Chapter I · Zinaïda Tchelidze "Cuttings" · October 23 to December 12, 2021

For the first chapter, the artist Zinaïda Tchelidze (b.1982, Georgia) presents Cuttings, an in-situ installation that unfolds between the Het Paviljoen and the garden of the KASK campus.

Borrowed from the horticultural term ‘cutting’ (a part of a plant that has been cut and prepared to be transplanted in order to take root or graft elsewhere), the exhibition’s title is a nod to Tchelidze’s art as a reflection of her lived experience.

As an attentive observer, born from the experience of being othered through building a life across different cultural crossroads, the artist has often been forced to constantly create and recreate new ‘chemin,’ using the context in which she intervenes as a starting point for further exploration. Whether it is a myth, a symbol, a local history or context, an unknown material, or a skill, she first orients herself with any new challenge or environment – through collaborations with artisans, researchers or performers – before transforming and weaving it into a larger but more personal narrative, through nature and nurture, with or without the violence implicit from a cut or a deliberate transplantation.

Cuttings is the outgrowth in the artist’s observation of the sheep in the gardens surrounding the pavilion. From this came her desire to provoke a potential encounter with the animal, which then led her to build a temporary shelter for two sheep as part of her work. This staging process transforms the exhibition space into an unstable ecosystem that requires mutual trust between the different residents who occupy and move through the same space.

With Cuttings, Tchelidze attempts to go beyond the human/animal, nature/culture dichotomies by using the enclosed pavilion as a protective place for something new to take root. She gives shape to a sculptural work composed of wool and organic materials with beneficial properties collected during her travels between Georgia, Belgium and France.

The wool is transformed and softened by performative, repetitive and sometimes rough gestures. It becomes a free, warm and absorbent material that attracts all sorts of organic elements, such as the heads of wild plants entangled in it, volcanic rocks or liquid clay poured into it that transforms as it dries.

From this process, in which human and non-human matter is decomposed and reconstituted, the artist addresses a version of the human species that is biologically linked to its environment. Instead of opposing ‘human’ and ‘animal’ as fixed or given identities, the exhibition makes them bystanders to the emergence of a new, fluid and independent entity.

Much of the artist’s work is derived from semi-autobiographical investigations of moving through time, space and cultures, by reacting to confrontation, coexistence, realities and fictions, using play as an investigative tool blurring these different constructs. With this particular piece departing from the semination of seeds spread from place to place by sheep with their wool, an act that is simultaneously completely organic and assisted by domestication. An allusion to the influence of humanity on the natural world and nature’s influence on humanity, as well as the artificial and impermanent separations between these interconnected and ultimately same spaces.

Chapter I · Zinaïda Tchelidze "Cuttings"

23.11.21 to 12.12.21

Zinaïda Tchelidze

Orangerie 🍊
2021

01.07 – 30.09.2021

A growing group exhibition that opens with artworks by Tom Hallet and Marius Ritiu, with further artists joining throughout.

🍊 Curated by Ekaterina Vorontsova 🍊

The project Orangerie takes as its starting point the architecture of Het Paviljoen, a freestanding transparent structure in the green court of KASK, and its specific historical context. Once a hospital building that sheltered pregnant women and most recently an exhibition space, Het Paviljoen has always been more than simply a display case.

Throughout the centuries, the function of orangeries evolved and expanded socially and practically. Originating from the Renaissance and the gardens of the Medici family, orangeries were designed as enclosed structures with tall vertical windows to grow and protect citrus trees during the wintertime. Later they would become a space for social gatherings. Far from being simply greenhouses for practical use, orangeries represent a unique work of artifice, a venue for hosting plants and the arts, pleasure and enlightenment. It is no coincidence that the renowned Crystal Palace in London was constructed for both horticulture and for exhibitions, and some of the biggest orangeries in Paris and Vienna have also been transformed into art galleries.

The idea of any conservatory, however, has had a historical relation to an outgrowth of global trade, innovation, and later, imperialism, and refers not only to the notion of care and preservation, but also to control (the extension of the growing season, and the hunt for the exotic plants for example). Addressing the concept of the ‘orangerie’ as a metaphor, the exhibition seeks to offer perspectives on such significant notions as preservation, care, control and coexistence from the artistic perspective. This Orangerie provides a space to grow and flourish – for diverse aesthetics, ideas and values.

The exhibition commences with contributions by Marius Ritiu, Tom Hallet and Sophia Attigui. The theme and the format of the exhibition is thus set by the dialogue between the artworks of these first residents of Orangerie. Marius Ritiu’s Hoia Baciu 1 (2020), a monumental sculpture in copper, resembles a tree-trunk that petrified in an ambiguous shape. In contrast, Tom Hallet’s Atargatis (A New Kind of Tenderness) (2021) evokes the process of germination, both metaphorically and literally. This fleshy sculpture, which at first glance resembles a decaying corpse, regenerates itself with seeds growing and flowers popping up through the cracks in its skin throughout the course of the exhibition. Experimenting at the verge of the graphic and the textual, the poetic and the political, Sophia Attigui contributes to the visual identity of Orangerie and will develop a work reflecting on, and reacting to, the aesthetics and ideas nurtured in the space. Orangerie will grow gradually during the period between July and September 2021 through an OPEN CALL. The finissage of the exhibition will present the outgrowth of contributions, ideas and values developed by the participants within the three-month period of the Orangerie residency at Het Paviljoen.

Thanks to Sophia Attigui, Arne Bastien, Tom Hallet, Nav Haq, Laura Herman, Marius Ritiu, Anastasia Tupikova, Georges Uittenhout.

Stock 💥
2016 - 2019

STOCK was an initiative by students that aimed to host a think tank to discuss artistic topics and themes and to produce works and exhibitions surrounding those discussions.

Later, STOCK developed a way of working where a student would be paired up with a more established artist. Each pair was granted a small residency at the glass pavilion, culminating in a show presenting the final fruit of their collaboration.


1ST SEASON

In 2016, STOCK was set up by KASK students and presented work by students in and around the glass pavilion.  STOCK wanted to take a pause to consider some of the sore spots in art: establishing value, authorship, reproducibility, originality, and so on. These conventions were examined in the organization of collections and think tanks. In this way, STOCK attempted to create space for a dialogue between the school and the studio as a context for the work of art, and the society in which the work finds itself. The STOCK framework included a range of presentations, performances, exchanges and think tanks.   

STOCK was founded by Koi Persyn, Leontien Allemeersch, Dries Van Laethem & Linus Bonduelle.

STOCK Collection #1: Untitled

06.10.2016 - 28.10.2016

Dries Boutsen, Dries Van Laethem, Florien Allemeersch, Marijs Kempynck, Sofie De Cleene, Stans Vrijsen, Thomas Vancoppenolle, Tille Pepermans

STOCK Collection #2: Copy Paste

10.11.2016 - 25.11.2016

Annelies De Prest, Cato Van Rijckeghem, Dries Cools, Felix D'Huys, Ines Claus, Linde Dumolein, Stéphane Vervaeke, Toon Bossuyt

STOCK Collection #3: STOCK.Tumblr.com

02.12.2016 - 23.12.2016 

Filip Anthonissen, Gilles Dusong, Iris Dezutter, Jasmien Bursali, Alix De Jonge, Niloufar Nematollahi, Jules Labath, Sybren Vanoverberghe, Felix Ysebaert, Mats Wosky

STOCK Collection #4: IN TIME

15.03.2017 – 26.03.2017

Esther Schelfhout, Ezra Veldhuis, Tineke Bacqué, Fleur Perneel, Hooman Jeddy, Pedram Kargar, Anyuta Wiazemsky

STOCK Collection #5: Exchange

  30.03.2017

Memory Shop

  23.04.2017 – 28.04.2017

Barbara Prada


2ND SEASON

During each month of the academic year 2017-2018, STOCK, a collective of KASK  students,  sent a single student on a blind date with another artist. For that entire month, the  two put their heads together and worked side by side in the pavilion. At the end of each working period, they presented their collaborative projects to the public.  

STOCK #6

09.11.2017 – 12.11.2017

Michiel Deprez & Lena Vandenbussche

STOCK #7

01.12.2017 – 05.12.2017

Lisa Vantorre & Wim De Pauw

STOCK #8

21.12.2017 – 22.12.2017

Valgerdur Sigurdardottir & Vincent Vandaele

STOCK #9

19.01.2018 – 21.01.2018

Iris Dezutter & Cleo Totti 

STOCK #10

16.02.2018 – 18.02.2018

Simon Masschelein & Bert Jacobs

STOCK #11

02.03.2018 – 04.03.2018

Jannes Snyers & Chantal Van Rijt

STOCK #12

29.03.2018 – 01.04.2018

Stan D'Haene & Bart Van Dijck

Vrienden v/ STOCK

19.04.2018 – 22.04.2018

Lena Vandenbussche, Michiel Deprez, Lisa Vantorre, Wim De Pauw, Valgerdur Sigurdardottir, Vincent Vandaele, Iris Dezutter, Cleo Totti, Simon Masschelein, Bert Jacobs, Jannes Snyers, Chantal Van Rijt, Stan D’Haene & Bart Van Dijck


3RD SEASON

During the academic year of 2018-2019, STOCK continued working with their previous formula where an artist would work together with a student throughout the course of one month, resulting in a collaborative project.

STOCK #13

06.11.2018 – 08.11.2018

Hilde Onis & Rudolfs Štamers

STOCK #14

29.11.2018 – 01.12.2018

Leon de Bruijne & Akane Yorita

STOCK #15

20.12.2018 – 22.12.2018

Alix De Jonge & Marie-Fleur Lefebvre

STOCK #16

07.03.2019 – 09.03.2019

Kamiel de Waal & Pieter De Clercq

STOCK #17

28.03.2019 – 30.03.2018

Hamer Kormeling & Robert Soroko

STOCK #18

23.04.2019

Hooman Jeddy & Sibran Sampers

Pressure breaks glass, but it also creates diamonds

25.04.2019

STOCK x KRAAK

Het Paviljoen 🏛
2013 - 2015

Het Paviljoen opened under its current name in March 2013 as a collaborative project between the Institute for Fine Arts (HISK), KASK / School of Arts and the Museum of Contemporary Art (S.M.A.K.).   

The first season of Het Paviljoen was coordinated by Laura Herman in 2013-2014 and the second season by Sam Sterckx in 2015-2016.  Their initiatives ranged from duo expositions to curatorial projects and solo presentations.   


FIRST SEASON

Artistic coordinator: Laura Herman
Graphic designers: Matthias Yzebaert & Jozefien Meelbergs 

Het Paviljoen opened under its current name in March 2013 as a collaborative project between the Institute for Fine Arts (HISK), KASK / School of Arts and the Museum of Contemporary Art (S.M.A.K.).

The first season of Het Paviljoen was coordinated by Laura Herman in 2013-2014.

Forms Fell to Pieces

20.03.2013 - 30.03.2013 

Kato Six & Aukje Koks

Information

Architecture, Anyone?

23.05.2013 - 30.06.2013

Erika Hock & Clare Noonan 

Truck Stop

03.09.2013 – 03.11.2013

Karl Philips & Dennis Tyfus; curated by Sam Sterckx & Dries Douibi 

Limbo Variations

22.11.2013 - 20.12.2013

James Beckett & Siet Raemaeckers

Information

Architecture of Authority en/of Surface

27.02.2014

Curatorial experiment by Laurens Mariën & Charlotte Van Buylaere

Information

Iets in de struiken werpen wanneer zich daar iets onduidelijks beweegt

14.03.2014 – 30.03.2014

Imprimitiv

Write of Spring

01.05.2014 – 01.06.2014

Kasper Bosmans, Lola Lasurt Bachs & Marthe Ramm Fortun 


SECOND SEASON

Artistic coordinator: Sam Sterckx
Web designer: Ward Heirwegh 

From 2015 to 2016, Sam Sterckx took on the role of artistic coordinator of Het Paviljoen, remaining a collaborative project between the Institute for Fine Arts (HISK), KASK / School of Arts and the Museum of Contemporary Art (S.M.A.K.).

Loading

25.06.2014 - 15.08.2014

Seppe Van Den Berghe & Bart Vermeiren ; curated by Sam Sterckx

Time is What Happens When Nothing Else Does

19.09.2014 - 02.11.2014

Hannelore Van Dijck, Benjamin Verhoeven, Edith Dekyndt, Max Pinckers, Jesse Cremers & Stephen Verstraete; curated by Dries Douibi 

Art Burger Palace

20.11.2014 - 23.12.2014

Kasper De Vos; curated by Nadia Bijl 

It’s a Kind of Magic (an exhibition in six acts)

19.02.2015 - 25.03.2015

Curated by Glenn Geerinck & Sam Sterckx

Temple of Maybe

23.04.2015 - 18.06.2015

buren (Oshin Albert & Melissa Mabesoone), Dominiek Colpaert, Geert Koekoeckx, Warre Mulder, Tom Poelemans, Samuel Vanderveken & Katleen Vinck; curated by Samuel Vanderveken 

Penultimate shots

26.06.2015 - 28.06.2015

Benjamin Verhoeven; performances by Francesca Chiodi Latini and Marijn Celea; curated by Driewerf H (Sara Cachet, Ward Dupand & Sam Sterckx)

KIOSK 📮
2006 - 2010

KIOSK is an autonomous exhibition space for contemporary art, which is situated in the anatomical theatre on the Bijloke campus of Hogent. Initially, the KIOSK exhibitions took place at Het Paviljoen from 2006 until 2010. Artistic coordinator and curator Wim Waelput invited both local as well as internationally renowned artists. KIOSK focused mainly on spatial interventions, in situ creations and performances.

Check out the current KIOSK programme on www.kiosk.art


Le souhait de disposer

28.10.2006 - 03.12.2006 

Koenraad Dedobbeleer 

Salle de dessin et coin pittoresque

16.12.2006 - 28.01.2007

Raphaël Van Lerberghe 

Review

World Wide Winter

16.02.2007 - 25.03.2007

Pieterjan Ginckels

Information

Het credo (alias de poëtica) van een suicide sensor

19.04.2007 - 27.05.2007

Honoré δ’O

InformationReview

Sun-lite

07.06.2007 - 08.07.2007

Stefaan Dheedene

InformationReview

Slow Fast

11.10.2007 - 18.11.2007

Geert Goiris

InformationReview

Painting China Now

29.11.2007 - 12.01.2008

Ondrey Brody & Kristofer Paetau

InformationReview

BLOB

27.02.2008 - 30.03.2008

Evert De Francq

InformationReview

Portrait of the Artist as a Dice Man

16.04.2008 - 25.05.2008

Freek Wambacq

InformationReview

KIOSK ROYAL

18.06.2008 - 20.07.2008

Pascale Marthine Tayou

InformationReview

One Man Show – One Man Band

08.10.2008 - 16.11.2008

Gabriel Lester

InformationReview

Inventory of the Crypt of Civilization

03.12.2008 - 11.01.2009

Sophie Nys

InformationReview

Proposal for a discotheque

28.01.2009 - 15.03.2009

Christoph Meier

InformationReview

I kiss your ectoplasm, like I would a shark

01.04.2009 - 03.05.2009

Danai Anesiadou

InformationReview

The World Turned Upside Down

20.05.2009 - 28.06.2009

Olivia Plender

InformationReview

We Will Never Surrender

30.09.2009 - 01.11.2009

Vaast Colson

InformationReview

Kiosk der Emotionen

25.11.2009 - 03.01.2010

David Bade

Information

🪱 Opening group show + Performances

🪱 Opening group show + Performances

"/>

🪱 Shared meal at Het Paviljoen

🪱 Shared meal at Het Paviljoen

"/>

🪱 ‘Shifting Dichotomies’ Night Screening at KASKcinema

🪱 ‘Shifting Dichotomies’ Night Screening at KASKcinema

"/>

🪱 Beljita Gurung x Charlotte Rood Project reveal at Het Paviljoen

🪱 Beljita Gurung x Charlotte Rood Project reveal at Het Paviljoen

"/>

🪱 Finissage + performances 18:00 - 21:00 Free Access – No registration fee

🪱 Finissage + performances 18:00 - 21:00 Free Access – No registration fee

"/>

🗝 Chapter III "Common Ground" - A performance evening

🗝 Chapter III "Common Ground" - A performance evening

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

Photo credit : Benina Hu

"/>

🗝 Chapter II "The Waiting Room"

🗝 Chapter II "The Waiting Room"

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

Photo credit : Frederik Aerts

"/>

🗝 It's a wonderfull place, isn’t it? (A tour around the pavilion)

🗝 It's a wonderfull place, isn’t it? (A tour around the pavilion)

Photo credit : Matthijs van der Burgt

Photo credit : Matthijs van der Burgt

Photo credit : Matthijs van der Burgt

Photo credit : Matthijs van der Burgt

Photo credit : Matthijs van der Burgt

Photo credit : Matthijs van der Burgt

"/>

🗝 Chapter I · Zinaïda Tchelidze "Cuttings"

🗝 Chapter I · Zinaïda Tchelidze "Cuttings"

"/>

💥 STOCK Collection #1: Untitled

STOCK #1 – UNTITLED deals with naming art. This collection questions the relevance of titles and looks into how the artist deals with titling a work. The differ functions of titles are assembled and compared to each other. The influence of a title on a work and vice versa is the starting point of STOCK’s first collection. 

💥 STOCK Collection #1: Untitled

💥 STOCK Collection #1: Untitled

💥 STOCK Collection #2: Copy Paste

STOCK #2 – COPY PASTE aims to emphasize the reproducibility of art. This collection researches the uniqueness and originality of an artwork. Eight art students question the reproducibility of their own works and the creation of editions or series. The relation between quantity and quality is the starting point of STOCK’s second collection. 

💥 STOCK Collection #2: Copy Paste

💥 STOCK Collection #2: Copy Paste

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK Collection #3: STOCK.Tumblr.com

STOCK #3 - STOCK-3.TUMBLR.COMis all about the Internet, ranging from portfolio or tumblr websites to digital profiling. Should art be virtually distributed or will this affect the artworks quality? Is the physical presence of an artwork still necessary withing an exhibition context? 

💥 STOCK Collection #3: STOCK.Tumblr.com

💥 STOCK Collection #3: STOCK.Tumblr.com

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK Collection #4: IN TIME

STOCK #4 – IN TIME challenges seven artists to approach their work through the concept of ‘PERFORMANCE’. The performative qualities of visual art and the visual qualities of performative art are the starting point. How can one approach a sculpture if the work moves in time and space? How can a performance be shown within the context of an exhibition? 

💥 STOCK Collection #4: IN TIME

💥 STOCK Collection #4: IN TIME

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK Collection #4: IN TIME

💥 STOCK Collection #5: Exchange

On the 30th of March, STOCK organizes an exchange event at KASK. Everybody is free to come with (art)work that he/she wants to trade for work of others. It can be anything: a sketch, a painting, a poem, a book, a sculpture, a piece of chewing gum, etc. There is no given value, this is decided by the two exchanging parties. All evening long, you can interact, swap, chat, drink, mix and mingle. And there’ll be some dancing too! Bring what’s yours, make it someone else’s.  

 

GREAT DEALS GUARANTEED! 

💥 STOCK Collection #5: Exchange

Een STOCK-poster

💥 STOCK Collection #5: Exchange

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

💥 Memory Shop

“The main purpose doing my research was to use my own memory baggage; as the subject and the object of my experiments. During the process of my research this work has changed. Now it is my hope to formulate these questions to a public, the questions that I have asked myself first. To enable the visitor to discover by themselves how food and memories are encoded in the human brain or how food has an influence on their actions, identity, culture and history.” 

“This is why I would like to invite you to reconnect with the absent: Space, time and feeling, through your mind. If any of my food baggage brings you to other correlated memories, times or spaces, please feel free to take the food and pay it with your own memory. Through this exploration, it’s possible to discover new ways of seeing your food, your identity, culture or country. Or maybe this is just another way to bring people together.” 

💥 Memory Shop

Aankondigingsbeeld voor Memory Shop

💥 Memory Shop

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

💥 STOCK #6

STOCK invited Lena Vandenbussche & Michiel Deprez during the month October to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will be conserved in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK is and becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists. 

💥 STOCK #6

💥 STOCK #6

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #7

STOCK invited Lisa Vantorre & Wim De Pauw during the month November to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists. 

💥 STOCK #7

💥 STOCK #7

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #8

STOCK invited Valgerður Sigurðardóttir (°1992) & Vincent Vandaele (°1989) during the month December to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists. 

💥 STOCK #8

💥 STOCK #8

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #9

STOCK invited Iris Dezutter & Cleo Totti during the month January to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists.

💥 STOCK #9

💥 STOCK #9

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #10

STOCK invited Simon Masschelein & Bert Jacobs during the month February to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists. 

💥 STOCK #10

💥 STOCK #10

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #11

STOCK invited Jannes Snyers & Chantal Van Rijt during the month February to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists. 

💥 STOCK #11

💥 STOCK #11

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #12

STOCK invited Stan D’Haene & Bart Van Dijck during the month March to collaborate and explore the space, the other and themselves. This dialogue will find its form in an experimental presentation on the crossing path of gentleness and powerfulness. STOCK becomes a window which shows the intermediary practices of these young artists.

💥 STOCK #12

💥 STOCK #12

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 Vrienden v/ STOCK

Following this series of presentations, STOCK invited all of these artists to return and collaborate— all together. The best of the collaborative works were brought together in the exhibition Vrienden v/ STOCK. 

💥 Vrienden v/ STOCK

💥 Vrienden v/ STOCK

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #13

STOCK invited Rūdolfs Štamers (LV) and Hilde Onis (NL) during the month October to collaborate and explore the space, the other and themselves. 

💥 STOCK #13

💥 STOCK #13

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

© Menno Van Winden

"/>

💥 STOCK #14

STOCK invited Leon de Bruijne (NL) and Akane Yorita (JP) to work together in November to collaboratively explore the space and each other’s artistic thinking and practice. 

 

Leon de Bruijne is a student from the installation department who makes kinetic installations. Ordinary objects are set in motion creating strange and absurd situations, presenting a playful encounter with daily life. Although they are easy to comprehend, the installations’ second layer asks for further investigation. His machines vary from being very explosive and destructive to being rather repetitive. Others seem to run on patiently into eternity, thus ‘time’ becomes an important theme, next to erosion and absurdity. 

 

Akane Yorita is a young artist from Japan, who’s recent research is based on the thought that we can find the notion of lines everywhere in our daily life. She creates work that examines linear phenomena from different points of view, playing with the intersection between two- and three-dimensional space. The meticulous use of fabric and threads results in works with a striking material quality. 

💥 STOCK #14

💥 STOCK #14

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #14

💥 STOCK #15

STOCK invited Alix De Jonge and Marie-Fleur Lefebvre to work together in December to collaboratively explore the space and each other’s artistic thinking and practice. 

 

In an epidemic reaction towards daily realities and its position within society, Marie-Fleur Lefebvre attacks the medium painting. She unravels the canvas until it depositions itself independently from the frame like loose strings of skin. With those fractured pieces she questions the mental and emotional values of humanity in a contemporary context. 

 

Alix De Jonge paints on the border of looking at, and not being able to look at all. Snatching the canvas in a more hidden way she searches for this ‘unaesthetic’ borderline. She is obsessed with eyes. 

 

For this STOCK they combine their shared interests in rupturing and colliding the medium of painting while exploring shared themes and symbolism they find in each others practices. 

💥 STOCK #15

💥 STOCK #15

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #16

STOCK invited Kamiel de Waal and Pieter de Clercq to work together in February to collaboratively explore the space and each other’s artistic thinking and practice. 

💥 STOCK #16

💥 STOCK #16

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #17

STOCK invited Hamer Kormeling and Robert Soroko to work together in March to collaboratively explore the space and each other’s artistic thinking and practice. 

 

Hamer Kormeling (°1995, Ma student of sculpture at KASK), creates both drawings and sculptural gestures in space, in a search for a wider expanse of possible realities. Hamer’s interest in shoe-making amongst other manufacturing techniques and crafts reflects a visual fascination with the objects, stories and structures that surround us. 

 

Robert Soroko’ (°1990) is an artist playing with lines, shapes and movements. All of this occurs through interactions with a given space, materials found, gained or made – an intuitive form of play. Robert studied sculpture (BA and MA) at the Royal Academy in Antwerp from 2013 – 2018. 

💥 STOCK #17

💥 STOCK #17

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 STOCK #18

STOCK invited Hooman Jeddy and Sibran Sampers to work together in April to collaboratively explore the space and each other’s artistic thinking and practice. 

💥 STOCK #18

💥 STOCK #18

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

© Leontien Allemeersch

"/>

💥 Pressure breaks glass, but it also creates diamonds

STOCK and KRAAK have teamed up to bring you an unmissable final farewell fete, the last event that we will ever have the pleasure of hosting at the Paviljoen! The familiar artistic concept will be in operation once again, with two student musical acts being joined by two outside artists to provide the evening’s soundscape, which is sure to knock your socks off! It goes without saying that there will also be a visual artistic contribution since we aim to thrill all of your senses. Join us for a (hopefully) unforgettable evening of delights, it’s your last chance!

💥 Pressure breaks glass, but it also creates diamonds

💥 Pressure breaks glass, but it also creates diamonds

© Pieter-Jan Verheyen

© Pieter-Jan Verheyen

© Pieter-Jan Verheyen

© Pieter-Jan Verheyen

© Shervin Sheikh Rezaei

"/>

🏛 Forms Fell to Pieces

🏛 Forms Fell to Pieces

© Unknown

🏛 Architecture, Anyone?

Shifting domestic activity to the semi-public realm, early examples of the pavilion took archetypal form as freestanding structures situated in close proximity to a main dwelling. In parallel, the phenomena of the Museum House, former private residences now open as architectural museums, similarly shift private to public experience. 

 

In their collaboration, Architecture, Anyone? brings together both Hock’s interest in the architectural and Noonan’s respective interest in display and narrative, as potential spaces to re-imagine linear models. 

 

Within the dis-purposed space of Het Paviljoen, Hock and Noonan will superimpose a horizontal, parallel architecture. Using the floor and accompanied by text, the domestic and the imaginative will take public form. 

🏛 Architecture, Anyone?

🏛 Architecture, Anyone?

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

🏛 Truck Stop

Voor het project Truck Stop werden kunstenaars Karl Philips en Dennis Tyfus gevraagd om vanuit hun eigen artistieke praktijk samen een tentoonstelling uit te werken. Het uitgangspunt: de transformatie en herbestemming van Het Paviljoen te Gent.
Historisch gezien was het glazen paviljoen, gelegen in de voortuin van het voormalige Bijlokehospitaal, een wachtruimte voor patiënten. Momenteel is het een plek zonder duidelijke functie, een doelloos object, lukraak gepositioneerd en door weinigen opgemerkt.

In Truck Stop krijgt het Paviljoen door Karl Philips en Dennis Tyfus een nieuw nut toegewezen: het neemt afstand van zijn oorspronkelijke functie als wachtruimte en wordt een ontmoetingsplaats voor toevallige en minder toevallige passanten. Tegelijkertijd laat het zich inbedden in een veranderde omgeving met drukke verkeersroutes en verbindingsassen naar alle uithoeken van de stad. Het Paviljoen wordt zo een heterogene interpretatie van een Truck Stop waar zowel de kunstenaars als de curatoren vat proberen te krijgen op de dynamieken die zo’n plek met zich meebrengt. Truck Stop – letterlijk stopplaats voor Truckers – wordt zo een plaats waar sociale en maatschappelijke facetten naar Het Paviljoen toe worden vertaald. 

Karl Philips associeert de architecturale vorm van het paviljoen met de contouren van een tankstation en neemt de ruimte letterlijk onderhanden. Hij maakt een monumentale installatie die zijn fascinatie voor maatschappelijke tussenruimtes combineert met die voor ‘autostrade architectuur’. Terwijl Dennis Tyfus eerder inspeelt op de installatie en deze transformatie: hij maakt van Het Paviljoen een sociale ‘stopplaats’. Gefascineerd door de sociale dynamieken infiltreert hij met enkele precieze ingrepen de conversaties en ontmoetingen die een plek met veel passage voortbrengen. 

 

Geen Truck Stop zonder Philips zijn Topsleepers en Tyfus zijn bUErkes. In een afgenomen interview verklaren ze waar hun, voor deze tentoonstelling gemaakte, werken voor staan. 

 

Hoe is jullie werk ontstaan? 

Karl Philips: “Door pure observatie, romantisering en een kinderlijke fascinatie. […] Soms heb ik meer affiniteit met logistieke bedrijven dan met kunstenaars. Ik heb een erge interesse in hoe een maatschappij af te lezen valt uit de publieke ruimte. De omgang met de publieke ruimte is voor mij een bepalende en inspirerende parameter van de maatschappij.”
Dennis Tyfus: “Karl Philips had eigenlijk al een volledig idee voor deze tentoonstelling nog voor ik voor het eerst de ruimte had gezien. Ik vond dat mijn enige aanvulling hier op een sociale aanvulling kon zijn: het serveren van ijskoude pinten in een boerkes glas leek me passend, aangezien ik het gerstenat het liefst in mijn kathedraal laat lopen uit dit type glas. De belettering en tekeningen op bierglazen hebben me tevens altijd aangetrokken. “ 

 

Hoe is de samenwerking tussen jullie als kunstenaars verlopen? 

DT: “Rustig, zoals dat hoort. Eenieder is na de gemaakte afspraken met zijn eigen werk bezig geweest.” 

 

KP: “Minimaal, maar collegiaal. In die zin dat Dennis het een heel vet project vond en dan zo collegiaal was mij gewoon mijn gang te laten doen. Er was weinig combinatie mogelijk in Het Paviljoen, maar door de empathie en het meedenken in elkaars werk zijn we tot een consensus gekomen. We hebben allebei een gezonde relativering als kunstenaar, bevraging van hedendaagse kunst, het autonoom zijn en de werking daar rond.” 

 

Wat bracht jullie tot deze ingrepen? 

KP: “Het Paviljoen zelf. Dit project stond al erg lang in mijn achterhoofd klaar: het topsleeper gegeven, maar niet hoe het uitgevoerd en gepresenteerd zou worden. Het Paviljoen is een binnenruimte die niet binnen is door al zijn ramen, daardoor is het de ideale presentatieplek. En Topsleepers is een werk dat je moeilijk enkel buiten kunt presenteren of enkel binnen. Het Paviljoen is dan ook de ideale plek om deze thematiek te tonen.” 

Hoe verhoudt dit werk zich ten opzichte van je oeuvre? 

DT: “Het overgrote deel van de ultra eczema-edities zijn platen of kunstenaarsboeken (of “boekjes”). Er zijn uitzonderingen, maar bijna bij al deze edities hoorde een evenement of een “sociaal moment”. De meeste platen en boeken zijn gemaakt naar aanleiding van een presentatie, eventueel in de, door Vaast Colson en mezelf uitgebate ruimte, “Stadslimiet”. Een ander voorbeeld: de UE50 tattoo werd voornamelijk uitgevoerd tijdens de tentoonstelling “Forward in time” bij LLS 387 in Antwerpen. Deze keer is enkel de editie mijn bijdrage aan de tentoonstelling.” 

 

KP: ”Er zijn zeker linken met mijn vorige werken. Dit werk valt onder mijn nieuwe term ‘Transutopia’. Dat is een soort van mix tussen Trans, komt van topsleepers, en utopia, komt van heterotopia. De vorige werken gingen over niet-ruimtes: De ruimte die het meest onaantastbaar is, maar er wel is en die te proberen omvatten. Het wordt heel vaak toegepast in onze maatschappij: als je kijkt naar humaniteit versus economie. Dit werk gaat dan weer over de niet-ruimte die wél bestaat, waar vrachtwagenchauffeurs wel slapen. Want tegelijkertijd is een topsleeper ook een spoiler waar een economisch voordeel meespeelt. Eigenlijk is het te vergelijken met de dakloze dame die achter een reclamebord woont, een vorige werk van mij Concierge 001 (2010).” 

 

Wat maakt Truck Stop tot een ontmoetingsplaats waar ideeën en confrontaties tot stand kunnen komen? 

KP: “ Mijn werk is de ‘verromantisering’ en de ‘versculpturisering’ van een Truck Stop. De echte Truck Stops bestaan niet meer. Wegens economische concurrentie zijn ze verdwenen. Nu valt de Truck stop enkel te ervaren op visueel en architecturaal vlak, er valt er voor de rest geen ruk te beleven. Niemand is echt met elkaar aan het communiceren. Vroeger wel, maar nu niet meer. Bij mijn ingreep Topsleepers is het een sculpturale adoratie naar de architectuur van de Truck Stop. Zo’n ruimte spreekt mij aan en ik weet gewoon heel goed dat een tankstation mensen aantrekt, maar ik doe het in se voor het sculpturale. Dat is mijn insteek.” 

 

DT: “Op deze vraag heb ik voorlopig geen antwoord. Ontmoetingsplaatsen komen gewoonlijk tot stand omdat men het er aangenaam toeven vindt. Het zou kunnen dat mensen daar een andere mening over hebben en liever elders hun uitingsdrang demonstreren. Soms kan een onaantrekkelijk raam of een slecht geluimde barman een reden zijn om van staminee te verhuizen en elders de grote sier te gaan maken.” 

 

Dank aan: Nadia Bijl, Anke Bressinck, Jelle Clarisse, Tamar Cachet, Fatima Debain, Wout De Paepe, Tille De Smet, Isabel Devriendt, Bart Douibi, Ward Dupan, Evert De Francq, Bert Ghysels, Marc Goethals, Laura Herman, Bjorn Heyzak, Ulrike Lindmayr, Stijn Maes, Brice Muylle, Luc Theuwis, Roel Lenaerts, Femke Van Belle, Daan van de Peppel, Charlotte Van de Velde, Sam Van Ingelem, Bart Vermeiren, Tobias Verstrepen en Wim Waelput. 

🏛 Truck Stop

🏛 Truck Stop

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

🏛 Limbo Variations

🏛 Architecture of Authority en/of Surface

🏛 Architecture of Authority en/of Surface

© Unknown

© Unknown

"/>

🏛 Iets in de struiken werpen wanneer zich daar iets onduidelijks beweegt

Indien Imprimitiv ‘cureert’ dan zoals gewoonlijk en toch als nog niet voordien: de vzw met haar schimmig bewustzijn geldt veeleer als een redactie. Haar leden delen wisselende artistieke achtergronden en soms ook een conflictueuze horizon. Vanuit dit uitgangspunt benaderen ze Het Paviljoen: de tentoonstelling geldt als een installatie, een nevenschikking van kunstobjecten, toegeëigend materiaal en andere, voorlopige tekens in dialoog, startend vanuit uiteenlopende praktijken, geschiedenissen, discours en manieren van kijken, denken, doen, maken. 

 

Imprimitiv vzw is Joris De Rycke, Jan Op de Beeck, Sebastien Conard, Veerle Herremans, Naninga Lens, Laura Herman, Tom Lambeens, Marlies Martens, Stijn Cremers en Jasper De Pagie.

🏛 Iets in de struiken werpen wanneer zich daar iets onduidelijks beweegt

🏛 Write of Spring

temporary flower arrangement for no particular occasion
history misty through glass walls, please throw rocks
rectangular riots 

 

A collaboration between Kasper Bosmans, Lola Lasurt Bachs & Marthe Ramm Fortun. A touristic boat and a defunct glass pavilion will serve as vessels for fading bouquets, fresh arrangements and perverted garlands. 

 

The decorated pavilion will be revealed to the public April 30th at 7 pm. Structured as informal conversations, boat trips will take place on May 7th and May 15th. Guest speakers are invited. The boat trip conversations are free and open to the public by reservation. During the exhibition, there will be unscheduled activities such as a standing invitation to refresh the floral sculptures in the pavilion.The changing dynamics and happenings during the exhibition period will be captured in a pamphlet, to be released on the closing day of the exhibition, June 1st. 

🏛 Write of Spring

🏛 Write of Spring

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

🏛 Loading

As the start of its new season Het Paviljoen opens on 25/06/2014 with the exposition LOADING. This project is a collaboration between the artists Seppe Van Den Berghe (Bruges, 1988) and Bart Vermeiren (Shoten, 1985). Sam Sterckx, the current coordinator of Het Paviljoen, invited them to collaborate for the first time in this space. 


 
As the first exhibition in a series of five, Het Paviljoen in LOADING is treated as a ‘malleable’ object instead of an exhibition space. The artists depart from this in situ experience to approach Het Paviljoen and the realization of their work as a whole, to propose to the visitor. 


 
LOADING was introduced to Seppe Van Den Berghe and Bart Vermeiren subversive to respond to the expectations of the potential visitor. Unclear from the location and function of this historical artifact, The artists also running for the roles than LOADING: The Pavilion has the big picture in hands, the public must wait in suspense. 
What you see Is not always what you get … 


 
The opening – read: ‘revelation’ – of the project takes place on Wednesday, June 25th. Starting from 19 am. This coincides with the opening of Graduation 2014: the exhibition of student art and design of the KASK. This exhibition can be visited on the same site. 

🏛 Loading

🏛 Loading

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

"/>

🏛 Time is What Happens When Nothing Else Does

We are living in a time characterized by an almost indigestible information overload. It is coloured by this slight neurosis, which is awakened as a result of social media; or due to the continuous connection with, or being stalked by work. This goes hand in hand with the insecurity of employment, and a tiring economic competition. All of these are but a few symptoms of the current digital age. 

 

But what would happen if we could freeze time? 

 

‘Time is what happens when nothing else does’ is a group show with artists Hannelore Van Dijck, Benjamin Verhoeven, Edith Dekyndt, Max Pinckers, Jesse Cremers, and Stephen Verstraete. In a surprising dialogue, and by means of in situ interventions, these artists try answering this question. Their sensorial interferences give us a different look at the direct environment of Het Paviljoen. Abstract objects are being animated, the flag is being recycled as a contemporary vanitas, and the thoughts and presence of the observer are being contemplated. 

 

Time is what happens when nothing else does is the second exhibition, in a series of five shows, where Het Paviljoen is treated as a ‘malleable’ object instead of an exhibition space. 

🏛 Time is What Happens When Nothing Else Does

🏛 Time is What Happens When Nothing Else Does

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

"/>

🏛 Art Burger Palace

For this third exhibition of the season artist Kasper De Vos transforms Het Paviljoen in an extraordinary fast food restaurant. 

 

Due to the architecture and the location of the glass pavilion, the artist was inspired to realise the Art Burger Palace exposition especially for this occasion. In dialogue with curator Nadia Bijl, both the inside and the outside of Het Paviljoen are dealt with to make it into a greasy hamburger bar. This third edition of the Art Burger Project will be the most drastic one, by which the artist combines non-edible sculptures with a site-specific happening: the artist as a fast food manufacturer who offers this sometimes synthetic, sometimes real hamburgers to the public. 

 

During the entire exhibition period, Kasper De Vos will use Het Paviljoen as his studio, preparing ‘Art Burger Menu’s’ on the spot. Like a baker – but really in the capacity of an artist – he ‘bakes’ his sculptures from behind the counter, so that the public gets the opportunity for ordering and takeaways. De Vos fabricates the Artburgers as democratic multiples referring to pop art, and considers this project as a ‘Social Sculpture’, that is literally a meeting place where visitors can participate both mentally and physically. The Art Burger Palace sees itself as an open, democratic, and anti-monumental venue, where people are free to ‘taste’ a burger, to drink a coffee or to have a cigarette. 

 

Art Burger Palace is the third exhibition in a series of five that manages Het Paviljoen as a ‘malleable’ object instead of an exhibition space pur sang. 

🏛 Art Burger Palace

🏛 Art Burger Palace

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

"/>

🏛 It’s a Kind of Magic (an exhibition in six acts)

ACT I : The Sacred and Profane Love Machine (UK)
19.02.2015 

ACT II: Peter Morrens (BE) 
26.02.2015 

ACT III: Ria Pacquée (BE)
06.03.2015 

ACT IV: Muray Gaylard (DE/SA) 
12.03.2015 

ACT V: Ryan Rivadeneyra (US)
19.03.2015  

ACT VI: Sarah & Charles (BE)
25.03.2015 

 

‘It’s a Kind of Magic’ (an exhibtion in six acts) transforms Het Paviljoen into a stage for the temporary nature of a performance: an arena made to focus on the act of performing and evoking a moment of magic. 


 
Within the visual arts ‘performance’ occupies a somewhat unique position; the artist and the audience share the moment of creation. At that particular instant the barrier that normally stands between the spectator and the creative process is omitted: everything happens simultaneously, and on a specific moment in time. The interaction between the artist, public, and nature of the event make it possible to create something elusive – perhaps even magical. 


 
Curators Geerinck & Sterckx have invited six (inter)national artists to re-define the glass paviljon as a stage where weekly one of them presents a new performance. By inviting the public in to their own practice, they try to endeavour the intangible. 
 


The start of the act is set. What happens before, during, or after, is open. All the public needs to do is arrive on time, or the momentum is gone. 

🏛 It’s a Kind of Magic (an exhibition in six acts)

🏛 It’s a Kind of Magic (an exhibition in six acts)

© Ria Pacquee

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Unknown

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

"/>

🏛 Temple of Maybe

For the fifth exhibition of this season, Samuel Vanderveken – at the invitation of Het Paviljoen – founded Erewhon*, an eight-headed group of artists. For Vanderveken, Erewhon symbolizes a place yet to be discovered; a new idea or insight into the ever-changing here and now. Temple of Maybe unites the individual views of this group of artists, who build unique universes within their individual practice, arising from specific perspectives on our present reality. 


 
Although inspired by shapes, symbols, and aesthetic features from existing (religious) beliefs, Temple of Maybe provides no alternative. Rather, it is a shelter for the multitude of possible viewpoints. The glass pavilion is thus converted into a refuge, a place for exchange, confirmation, idolatry, or a place for reflection, and contemplation. 


 
For this project, Erewhon considers what “religion” means, what form it may take, and how it is embedded in society. Religion is often summarized as a set of views or philosophies, provided with corresponding rituals, practices, symbols, compositions or forms of idolatry. In addition to science and spirituality, religion tries to offer an explanation to “inexplicable” natural wonders, and the irrationality of our human existence. 
When someone supports a particular religion or ideology, we ask ourselves whether origin, upbringing and environment play a role in this. These divergent beliefs are indeed different in approach, but similar in function. This makes it possible to imagine that a fusion of these beliefs is possible. New religions can arise, and even the artistic practice can be considered and experienced in this way. 


 
Furthermore, in this new reality, the elimination of all beliefs (whether religious, scientific, political, spiritual or economic in nature) is conceivable, so that the boundary between believing in “something” and believing in “nothing” is blurred. What happens when man lets loose of hope for improvement, of expectations that he has regarding his “gods”, and of the anxiety of a life even worse – hell if you like -, and learns to deal with the irrationality of existence? What if he just might be surprised, without the necessity of something to go by? And what role is reserved for art? These are just some (utopian) questions and concerns Erewhon releases on the visitor in Temple of Maybe. Welcome! 
 


For this project, Erewhon unites artists Oshin Albert and Melissa Mabesoone [Buren], Dominiek Colpaert, Geert KoekoeckxWarre Mulder, Tom Poelemans, Samuel Vanderveken, and Katleen Vinck. 


 
 


 
* Erewhon is the title of a book written by Samuel Butler in 1872. In this book, the name Erewhon is used to describe a fictional country that is discovered throughout the story. According to Butler, the word Erewhon has to be read as the inverse of ,nowhere’, and is pronounced as a three syllable word: E-re-whon . In 1968, Gilles Deleuze refers to ,Erewhon ‘ in his book ‚Difference and repetition’. Deleuze uses it as a synonym for ‚Ideas’. “Erewhon”, he writes, “is not just a camouflaged ,no– where’, but also a reallocation of ,now-here’.” In this context – parallel to its use in the exhibition project Temple of Maybe -, Erewhon can be interpreted as a place or idea, (yet) to be discovered in this ever changing here and now. 

🏛 Temple of Maybe

🏛 Temple of Maybe

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Tobias Verstrepen

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

🏛 Penultimate shots

Penultimate Shots is the sixth and last exhibition of Het Paviljoen this season. This short three-day exposition closes this Paviljoen-year of artistic coördinator Sam Sterckx. An intense last show that also marks the beginning of the next season. For this project, Het Paviljoen asked the exhibition collective DRIEWERF H to invite artist Benjamin Verhoeven. Verhoeven fills the location of Het Paviljoen starting from a cinematographic scene that he literally brings into the space. 
 


In cinema, a Penultimate Shot indicates the second last shot of the film. It implies the action just before the unveiling of the plot. The image, prior to the conclusion. The beginning of the end. As in all other projects this season, Het Paviljoen approaches its space as a malleable object rather than an exhibition space par excellence. For Penultimate Shots the space serves as a scenery for the physical reproduction of a camera movement. Het Paviljoen becomes a place between film and reality. An ambiguous framework where inside and outside meet and where the spectator is confronted with what you see and what can not be seen. 


 
Benjamin Verhoeven (°1990) graduated as Master of Arts at School Of Arts – KASK Gent. In his installations an projections he examins the structures that occur in audiovisual madio and how they can be translated in social contexts. 
 


DRIEWERF H is a collective of curators. They organize in various locations site-specific projects, in which wonder and experience are key. 
DRIEWERF H provides a platform for contemporary, experimental and participatory projects, always starting from a dialogue between themselves, the artist and the audience. 
DRIEWERF H is: Saraï Cachet, Ward Dupan and Sam Sterckx.

🏛 Penultimate shots

🏛 Penultimate shots

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

© Unknown

"/>

📮 Le souhait de disposer

Dingen

 

“ The intensification of space can only be achieved by a constant modification of space, by making space dynamic.” (Constant)

 

“ Telkens als zij thuiskomt en een deur opendoet, stapt zij een zwarte kamer binnen waarin er een ding van mij staat. En dat ding is nu ook haar ding geworden, en dat charmeert mij.” (Koenraad Dedobbeleer)  

 

De ramen van een glazen paviljoen zijn manshoog afgeplakt met bruin pakpapier. Boven de deur hangt er een lichtje dat de ingang markeert, maar je kan niet naar binnen. TL-lichten die de ruimte moeten verlichten, flikkeren. Tegen één van de ramen hangt een foto waarop een man grotendeels schuilgaat achter een stadsplan dat hij heeft opengevouwen en bekijkt. Achter het paviljoen ten slotte staat een trapje waarop de kijker over het pakpapier heen kan kijken, zodat hij in het paviljoen een kleine structuur van gekleurde rietjes ziet liggen. De structuur is deels zwart geverfd.  

 

Een gebouw is een plek. Het veronderstelt een verschil tussen binnen en buiten en erin rondkijken of rondlopen veronderstelt ook een begrip van tijd en van ruimte. Koenraad Dedobbeleer lijkt het paviljoen echter te hebben ontdaan van dat begrip. Het licht flikkert en suggereert een fragmentering van de tijd in flitsen van TL, en de structuur van rietjes is eigenlijk te banaal om de ruimte te kunnen herijken en er kunst van te maken, terwijl de man met zijn hoofd achter het stadsplan ook niet veel goeds laat vermoeden.  

 

Kunst wil soms alles tegelijk: een beeld zijn, een plek zijn en samenvallen met het leven. Dedobbeleer zet zulke pretenties van de kunst te kijk. Je kan niet alles willen. Als de utopie te groot wordt, vind je de weg niet meer terug. In 1956 begon Constant aan zijn project New Babylon. Kunst en leven moesten worden gelijkgeschakeld en het verschil tussen binnen en buiten werd ondergeschikt aan een onbegrensde creativiteit. Later keerde hij terug naar het schildersdoek, waarop de bewoners van New Babylon elkaar begluurden, verkrachtten en de kop insloegen.  

 

Terwijl Constant een programma voorstelde waarin kunst en leven moesten samenvallen, maakt Koenraad Dedobbeleer in de eerste plaats dingen. Die dingen komen terecht in zijn eigen leven en dat van vrienden of mensen die ervoor willen betalen. De kunst van Koenraad Dedobbeleer staat vaak in woonkamers of andere plekken waar geleefd wordt. Plekken die worden verondersteld ijkpunten te zijn voor een mensenleven. Op zulke plekken lijkt het onderscheid tussen kunst en niet-kunst voor de buitenstaander scherp gemarkeerd, maar de bewoners zelf weten zich na een tijdje gewoon met min of meer vertrouwde dingen omringd. De kunst hoeft niet samen te vallen met het leven, maar ze wordt er wel een deel van.  

 

“ Net als beeldende kunst of literatuur is architectuur in staat de continuïteit van het gewone op te schorten en een moment van intensiteit te genereren, waarbij het vanzelfsprekende even op losse schroeven komt te staan. Het specifieke aan architectuur is echter haar verwevenheid met de dagelijkse leefwereld. Architectuur vormt een dagelijks levenskader en het dagelijkse is moeilijk in overeenstemming te brengen met het permanent onrustwekkende.” (Hilde Heynen)  

 

Architectuur moet vertrouwd genoeg kunnen worden, zodat iemand erin kan wonen. Je zou dat een compromis kunnen noemen, en de kunst van Koenraad Dedobbeleer is ook zo’n compromis. De dingen die hij maakt, reveleren het moderne wonen, maar bieden ook troost: de moderniteit hoeft nog niet onbewoonbaar te worden verklaard. De kunst is de dreiging te snel af, door haar op een ironische manier te reveleren: ze verzoent het wonen op een plek en het verschil tussen binnen en buiten dat het wonen veronderstelt, met de onrust van die moderniteit en van het leven zelf.  

 

De verzoening met die onrust is een permanente opgave. In het paviljoen in Gent stelt Dedobbeleer daarom de premisses van die onrust nog eens scherp. Wie de kunst wil laten samenvallen met de plek waar ze te zien is, bijvoorbeeld, houdt geen ijkpunten meer over: de tijd begint te flikkeren, de ruimte wordt futiel en het leven wordt onmogelijk.  

 

Lars Kwakkenbos

📮 Le souhait de disposer

📮 Le souhait de disposer

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

© Thomas Dhanens

"/>

📮 Salle de dessin et coin pittoresque

Raphaël Van Lerberghe spreidt een heel pallet tentoon van beelden, tekeningen en installaties die telkens hun weerklank vinden in een toegeëigende expositieruimte. Hij tracht hierdoor zin te geven aan de gebruikte ruimten, wat resulteert in een polyfonische beeldtaal, die zich telkens weer uniek en verrassend toont. Die specifieke aanpak van de ruimte straalt dan weer af op de werken zelf. Elk beeld krijgt zo een bewegende horizon en creeert een nieuw geheel. De ruimte vibreert en vult zich met tekens en figuren. 

Door het ontwikkelen van een schimmenspel, een spel van verschijnen, afschermen en transparantie, maakt de kunstenaar van vage referentiepunten een vals baken dat uitnodigt om de tijd en de ruimte van een opduikende herinnering uit ons geheugen te evoceren en te herbeleven. 

 

Van Lerberghe gebruikt een rijk gevuld archief, een opstapeling van alledaagse evidenties, bijeengesprokkeld om hun narratieve en poëtische mogelijkheden: een reeks toeristische ansichtkaarten, dagbladtitels, ouderwetse gravures uit een encyclopedie… , een alom bekend universum opgebouwd uit mythes in wording en herinneringen die we liever zouden vergeten. 

Men zou bijna kunnen zeggen dat Raphaël Van Lerberghe niets openbaart over deze gevonden beelden. Hij ‘organiseert’ louter hun aanwezigheid. 

Ze worden niet gemanipuleerd in een of andere vorm waarbij ze een begin- of eindpunt van een tautologisch gegeven zouden kunnen zijn. 

Integendeel, door subtiele ingrepen zoals kleine herschikkingen, het maskeren dan wel opblazen, worden de gevonden beelden gebruikt als bindmiddel voor een zintuigelijke ervaring. Sluw spelend met  gegevens als transparantie, het verdwijnen of het overdrijven, zaait Raphaël Van Lerberghe totale verwarring en verplicht hij onze blikken verder te reiken dan de zekerheden die ons beloofd werden. Het kleinste detail van een gelaatstrek, een fragmentje van een fotografisch detail of tekst nodigen uit om alle gekende interpretaties los te laten en ons onbevangen te laten leiden. 

 

Binnendringen in dit universum en het tot zich nemen van de fragiliteit die er van uitgaat resulteert noodzakelijkerwijs in een opslorpende ervaring, waarbij men zich laat verrassen door raadsels en begint te twijfelen aan de gevestigde orde als bron van wat zichtbaar of denkbaar is. 

In een poging om onze omgang met begrippen zoals realiteit omver te werpen en zodoende nieuwe waarheden te ontdekken, werkt Raphaël van Lerberghe aan de emancipatie van onze inzichten. 

📮 Salle de dessin et coin pittoresque

📮 Salle de dessin et coin pittoresque

© Sylvie Ginis

© Sylvie Ginis

© Sylvie Ginis

© Sylvie Ginis

© Sylvie Ginis

© Sylvie Ginis

"/>

📮 World Wide Winter

Het lijkt een valabele vraag die echter slechts sporadisch werd opgeworpen: “Waartoe diende het kioskgebouw in feite?” Door zijn achtergrond in de architectuur was dat nochtans één van de eerste opgaven waarbij Pieterjan Ginckels stilstond. De situering van het gebouwtje – nabij de ingang van het neogotische complex op de Bijlokesite – is alleszins vreemd, net als de structuur op zich: een volledig door glas omsloten box met slechts een deur en een zitbank. Op het eerste zicht is het ding als een architecturale grap: volledig misplaatst, in alle betekenissen van dat woord. Het komt de voorbijganger voor als compleet nutteloos, maar het is er wel. Als zodanig is het bouwsel an sich haast artistiek op te vatten. 

Toch had de kiosk wel degelijk een functie, zoals Ginckels te weten kwam: het moet gediend hebben als wachtruimte voor moeders die met hun baby’s op medische controle gingen in het hoofdgebouw. Het was als het ware een overdekte parking voor kinderwagens en in die zin –als transitplek – een ware non-lieu. Maar de specifieke nutswaarde vervloog en de kiosk was schijnbaar gedoemd om te verdwijnen in het licht van de renovatie van de gehele site. 

Als tentoonstellingsplek – de tweede bestemming die de Gentse Academie recent aan de kiosk gaf – zou het bekende etiket van socioloog Marc Augé evenzeer van toepassing kunnen zijn. Het geheel werd zonder veel aanpassingen omgeturnd tot een ruimte die door kunstenaars kan worden geïmpregneerd met een verse inhoud. Ginckels stelt daarbij de terechte vraag over wélke inhoud het dan wel precies gaat, en in welke mate de leegte niet gedefinieerd wordt door de begrenzingen in het hoofd van de toeschouwer, eerder dan via de materiële afbakening van het glazen omhulsel. 

Het glas maakt de leegte overigens ogenschijnlijk tegenstrijdig; de doorkijk haalt buiten naar binnen en vice versa. In het specifieke architecturale discours zinspeelt men veelvuldig op openheid, maar de kiosk kom je bijvoorbeeld niet in, tenzij de deur geforceerd wordt. Of de ramen ingegooid worden: een banale, vernielzuchtige en antisociale handeling, maar evengoed een statement of zelfs een activiteit met enige esthetische waarde. Gebroken glas reflecteert immers het licht en fragmenteert spiegelingen. Eén van de verfoeilijkste passages uit de geschiedenis wordt dan ook aangeduid met een karakteristiek en mooi woord: de Kristallnacht. In dit voorbeeld wordt de vernietiging van het glas en van een volk verdoezeld. 

Ginckels’ interventie speelt met de idee van de potentie en tegelijk perversie van in- en exclusie: de ruiten van de kiosk lijken naar binnen te zijn geklapt, maar niets is minder waar: ze blijken ontdubbeld en de ruimte blijft afgesloten, enkel penetreerbaar door de blik van de passant. De scherven zijn aanwezig, hoewel de destructieve act verdampte of zelfs nooit heeft plaatsgevonden en aldus een mogelijkheid suggereert. Hij schijnt daarmee expliciet te verwijzen naar het toekomstige lot van pandje. Een visionaire geste? De kiosk zal hoe dan ook effectief gesloopt worden en fysiek verdwijnen maar de gedachte aan de kinderen die er lagen te schreien, aan de trotse maar ietwat ongeruste moeders die er zaten en aan de kunst die er getoond werd en velen verraste, blijft hangen. 

Middenin laat daarbij een vreemd stapeltje zijn licht schijnen op de stukken glas. Bestaande uit een basis van platen uit piepschuim en enkele TL-lampen waarop houtblokken rusten, doet deze sculptuur onwillekeurig aan een haardvuur denken. Maar dan wel een gefingeerd exemplaar, waarvan de warmte en knusheid ver zoek is. Het ding produceert geen rook, geen geknetter, geen hinderlijke geur en geen assen. Evenmin zorgt het voor een aangename, natuurlijke gloed. In feite gaat het hier om science fiction in zijn puurste vorm: een mogelijk toekomstbeeld uitgaand van bestaande representaties uit het heden. Stel je een haard voor zoals dat er in de verre toekomst zou kunnen uitzien. Onherroepelijk wordt dan uitgegaan van bekende elementen; het resultaat zal dus steeds beperkt en knullig zijn. 

Wat verderop, op een grasveldje voor het Bijlokegebouw aan de Jozef Kluyskensstraat, prijken enkele houten staketsels. Deze palen bakenen het volume van de oorspronkelijke kiosk af. Een gelijkaardige praktijk wordt door architecten wel eens gebruikt om opdrachtgevers, buurtbewoners en overheden een idee te geven van de te bouwen vorm op een bepaalde site. De balken construeren en constitueren een pril heden, maar geven simultaan een eerste aanzet naar wat later zal zijn. In Zwitserland, een land dat bekend staat om zijn progressieve omgang met de bouwkunst, is dit een verplicht principe; het is hier dat Ginckels deze idee oppikte. 

Maar de kunstenaar draait in eerste instantie het beginsel om: in plaats van te verwijzen naar een nieuw op te trekken complex, refereert het werk naar de reeds bestaande kiosk. Het is een replica die opener is dan het origineel, maar paradoxaal genoeg tevens afsluit. Daarbij koloniseert deze pseudokiosk een vacuüm dat later door anderen naar believen kan worden ingevuld, of om het met een Deleuziaanse term te stellen: de ware kiosk reterritorialiseert zichzelf. Het neemt opnieuw bezit van een andere ruimte en tegelijk van nieuwe betekenissen, net zoals Ginckels het concrete gebouwtje eerder invoegde in nieuwe semantische, sociale en discursieve ‘plaatsen’. 

Ook de titel van dit aanvullende werk  – ‘Heimatschutz’ – haalde de kunstenaar uit Zwitserland, dat zich altijd gepositioneerd heeft als een insulair land, vasthoudend aan een vorm van kunstmatige neutraliteit. De term verwijst naar wat bij ons monumentenzorg wordt genoemd, maar omhelst veel meer dan dat. Het kan gelezen worden als een extreem politiek beladen woord, het staat namelijk letterlijk voor een bescherming van wat eigen is aan een mens of een volk. Maar ook het begrip Heimat is leeg, open en kan op verschillende manieren gevuld worden binnen de lijnen die het voor zichzelf uitzet. Net zoals de kunst van Ginckels. 

 

Tom Nys, 2007.

📮 World Wide Winter

📮 World Wide Winter

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Pieter-Jan Ginckels

© Pieter-Jan Ginckels

"/>

📮 Het credo (alias de poëtica) van een suicide sensor

📮 Het credo (alias de poëtica) van een suicide sensor

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Honoré δ'o

© Honoré δ'o

© Honoré δ'o

© Honoré δ'o

© Honoré δ'o

© Honoré δ'o

"/>

📮 Sun-lite

📮 Sun-lite

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

© Stefaan Dheedene

"/>

📮 Slow Fast

📮 Slow Fast

© Geert Goiris

© Geert Goiris

© Geert Goiris

© Geert Goiris

© Geert Goiris

"/>

📮 Painting China Now

📮 Painting China Now

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 BLOB

📮 BLOB

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 Portrait of the Artist as a Dice Man

📮 Portrait of the Artist as a Dice Man

© Bert Van den Abeele

© Wim Waelput

© Freek Wambacq

© Freek Wambacq

© Freek Wambacq

© Freek Wambacq

© Freek Wambacq

"/>

📮 KIOSK ROYAL

📮 KIOSK ROYAL

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

© Dirk Pauwels

"/>

📮 One Man Show – One Man Band

📮 One Man Show – One Man Band

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 Inventory of the Crypt of Civilization

📮 Inventory of the Crypt of Civilization

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Wim Waelput

"/>

📮 Proposal for a discotheque

📮 Proposal for a discotheque

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 I kiss your ectoplasm, like I would a shark

📮 I kiss your ectoplasm, like I would a shark

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 The World Turned Upside Down

📮 The World Turned Upside Down

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

"/>

📮 We Will Never Surrender

📮 We Will Never Surrender

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

"/>

📮 Kiosk der Emotionen

📮 Kiosk der Emotionen

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Bert Van den Abeele

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

© Marijke Respeel

"/>

ABOUT

English

Het Paviljoen (‘the pavilion’) refers to the glass pavilion in the front yard of the Cloquet building on the Ghent Bijloke campus. It’s an experimental space for contemporary art which has been inhabited by multiple residents since 2006. Het Paviljoen is part of KASK / School of Arts. It has and will always serve as a collaborative space between students and renowned artists.

History

Het Paviljoen was built near the old maternity ward of the Bijloke hospital at the beginning of the previous century. It was used as a waiting area for pregnant patients, as doctors wanted to minimize the risk of them contracting any diseases in the main building. When the maternity ward got its own separate building on the Bijlokekaai, Het Paviljoen served as a dumping site for nuclear waste until the hospital moved away in 1983. It was empty and in decay until the University College Ghent/KASK started reconstructing the Cloquet building around 2000. Ever since, Het Paviljoen served as an autonomous space for experimental and contemporary art. This website offers an overview of all the residents of Het Paviljoen since 2006.

Nederlands

Het Paviljoen verwijst naar het glazen paviljoen in de voortuin van het Cloquet-gebouw op de Bijlokesite in Gent. Het is een ruimte voor hedendaagse en experimentele kunst waar meerdere artistieke projecten hebben plaatsgevonden sinds 2006. Het Paviljoen maakt deel uit van KASK / School of Arts. Het gebouw dient dan ook regelmatig als ruimte voor samenwerkingen tussen studenten en erkende kunstenaars.

Historiek

Het Paviljoen werd nabij de oude materniteitafdeling van het Bijlokeziekenhuis gebouwd aan het begin van de vorige eeuw. Het diende aanvankelijk als wachtruimte voor zwangere patïentes om contact met de zieken in het hoofdgebouw en eventuele besmettingen te vermijden. Nadat het moederhuis verhuisde naar een pand op de Bijlokekaai werd Het Paviljoen gebruikt als een stortplaats voor kernafval. Het werd ontruimd toen het ziekenhuis sloot in 1983. Na meer dan 20 jaar leegstand werd Het Paviljoen opnieuw tot leven gebracht als een autonome ruimte voor hedendaagse kunst. Deze website biedt een overzicht van alle residenten van Het Paviljoen sinds 2006.

CONTACT

Het Paviljoen
Louis Pasteurlaan 2
9000 Gent

Contact & info